“ အီး...အင္း.....ဟင္း....ဟင္း.....လုပ္.....လုပ္.....သြက္သြက္လုပ္ပါ အကိုရယ္...... အ... ဟင့္.....အ.... ၿမန္ၿမန္.....အ....အိ....အ.....အေမေရ....အ....အီး....ဟင္း....” ေကာင္မေလးမွာ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ကိုက္ကာ ေကာင္ေလး၏ ေဆာင့္လိုး၊ ႀကိတ္လိုး ေနမႈကို လူးပ်ံေနေအာင္ခံရင္း ကာမဆႏၵေတြ အဆုံးစြန္ေရာက္ရွိသြားပုံရ၏။ ေကာင္မေလး တဆတ္ဆတ္ခါ၍ ၿပီးသြားသည့္ ခဏမွာပင္ ေကာင္ေလးကလည္း တအီးအီး တအားအားျဖင့္ ႀကိတ္ေအာ္ရင္း ဖင္ႀကီးတလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ ေကာင္မေလးေပၚဖိ ေမွာက္ကာ ၿငိမ္သက္ သြားသည္။ ေလွကားေကြ႔အကြယ္မွာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိေသာ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ အခုမွသတိျပန္ဝင္ လာသည္။ ကာမစိတ္ခ်စ္စိတ္မႊန္ေနၾကေသာ စုံတြဲကေတာ့ ေဆး႐ုံကို တည္းခိုခန္းဟု မွတ္ထင္ထားသည္လား မသိ။ ဖိုးေဇာ္ ေျခသံဖြဖြနင္းၿပီး အေပၚျပန္တက္ကာ ဓာတ္ေလွကားျဖင့္ ေအာက္ထပ္သုိ႔ ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လူနာေစာင့္တန္း လ်ားမွာ ခဏဝင္လွဲၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္သည္။
အေရးေပၚလူနာတုိ႔၊ ေဆး႐ုံမွ ထူးျခားျဖစ္စဥ္တုိ႔လည္းမရွိသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ ေအးေအးသက္သာျဖင့္ပင္ ထိုတစ္ညကို ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ခ်စ္ရည္လူးပြဲက ဖိုးေဇာ္၏အာ႐ုံထဲတြင္ ရစ္ဝဲလည္ လည္ျဖစ္ေနေလရာ မ႐ိုးမရြထၾကြလာေသာ စိတ္ဆႏၵတုိ႔ကို မနည္းပင္ထိန္းခ်ဳပ္ေနခဲ့ရ၏။ ဖိုးေဇာ္တစ္ေယာက္ သက္ျပင္း အခါခါခ်ရင္းျဖင့္ပင္ ႏိုက္ဂ်ဴတီ ညတစ္ညကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါေတာ့၏။
“ ဖိုးေဇာ္ေရ....စတိုခန္းထဲမွာ ထိုးေဆးပုံးေတြရွိတယ္ အဲ့ဒါစာရင္းသြားလုပ္ထားလုိက္....မနက္ျဖန္ ကုမၸဏီက ေဆးအဝင္ေရာက္လာမွာ.....” “ ဟုတ္ကဲ့ ေဒါက္တာ...” ေဒါက္တာဝင္းေမာင္ ခိုင္းသျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ စတိုခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ စတိုခန္းေခ်ာင္က်က်ဘက္တြင္ ရွိေနေသာ ထိုးေဆးပုံးေတြကို ဖိုးေဇာ္ စစ္ေဆးေနလိုက္သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ အခန္းထဲသုိ႔ လူဝင္လာသံ ႏွင့္အတူ စကားေျပာသံကိုပါ ဖိုးေဇာ္ၾကားလိုက္ရသည္။ “ ေမာင္...ရွင္းျပမယ္ သဇင္....” “ အို....ဘာမွ ရွင္းျပမေနပါနဲ႔....” “ မဟုတ္ေသးဘူး သဇင္....ဒီကိစၥ သဇင္ သက္သက္ အထင္လြဲေနတာ.....” “ စားေသာက္ဆိုင္ထဲကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ တြဲဝင္သြားတာကို သဇင့္မ်က္လုံးနဲ႔ ေသခ်ာ ျမင္ခဲ့တာပါ..... ဒါေတာင္ ျငင္းခ်င္ေသးလား.....” “ အဲ့ဒါ ပါရဂူႀကီးက စားစရာဝယ္ခိုင္းလို႔ သြားဝယ္ေပးတာ....ေမာင္နဲ႔ ေမမီက ပါရဂူႀကီး လက္ေအာက္မွာ အနီးကပ္ သင္ၾကားေနရတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ အတူသြား အတူလာတာကလြဲၿပီး ဘာမွပတ္သက္မႈမရွိဘူး သဇင္.....” “ ေမာင္ တကယ္ေျပာတာလား.....” “ တကယ္ပါ သဇင္ရယ္.....ေမာင့္ကို ယုံစမ္းပါ.....” “ အို....ဟင့္အင္း....အြန္႔...ဟြန္႔....ဟြန္း....” စကားအေျခအတင္ေျပာေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ အသံအေနအထားေျပာင္းလဲသြားၿပီး ထူးဆန္းစြာ အသံတိတ္သြား သျဖင့္ ဖိုးေဇာ္ ေဆးပုံးေတြကို ကြယ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ အလုပ္သင္ ဆရာဝန္ ရဲထက္ႏွင့္ ေဆး႐ုံမွ အႀကီးတန္း သူနာျပဳဆရာမေလး သဇင္မိုးတို႔ျဖစ္ေန၏။ သဝန္တိုမႈ ျပႆနာကို ႏွစ္ဦးသား လူရွင္းေသာအခန္းထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး အထင္ႏွင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လာေရာက္ေျဖရွင္းေနၾကျခင္းပင္။ သူတို႔ဆီမွ အသံတိတ္သြားျခင္းမွာ အသံမထြက္ႏိုင္ေသး၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖိုးေဇာ္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရ၏။ ဆရာဝန္ေလး ရဲထက္က သဇင္မိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မဟႏိုင္ေအာင္ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ဖိကပ္ ႏႈတ္ပိတ္ထား ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သဇင္မိုး၏ ခႏၶာကိုယ္က်စ္က်စ္ေလးကို ရဲထက္က ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲ ေပြ႔ဖက္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မက္မက္ ေမာေမာ အာသာျပင္းျပင္းျဖင့္ စုပ္ယူနမ္းေနတာျဖစ္၏။
အျပည့္အစုံဖတ္ရန္ >>
